Onze apostolische missie, vroeger en nu, veraf en dichtbij
Als Zusters van Liefde zijn wij apostolische religieuzen die getuige willen zijn van God die Liefde is en gaan naar ‘de plaatsen waar Jezus zelf van plan is te komen ‘ Lucas 10,1.
Tot onze zending behoort op de eerste plaats onze betrokkenheid bij kerk en wereld.
Vanuit ons gebed en de liturgie proberen we oog te hebben voor de noden die er zijn, veraf en dichtbij.
Zeker in onze tijd, waar het klimaat en de ecologie zo bedreigd worden, roepen we mekaar op tot een verantwoorde omgang met energie. De encycliek Laudate Si biedt ons hierbij een goede leidraad, alsook de info die we via televisie en andere kanalen ontvangen.
In ons apostolaat van het gebed proberen we verbondenheid en respect te creëren voor andere godsdiensten en onze missionaire gerichtheid.
In ons apostolaat van het gebed proberen we verbondenheid en respect te creëren voor andere godsdiensten en onze missionaire gerichtheid.
Door het ouder worden ervaren we onze kwetsbaarheid en beperkingen zodat we onze zending ‘naar buiten toe’ niet meer zo intens kunnen opnemen als vroeger.
Voor de meesten onder ons ligt de zending nu meer in de kleine dingen die moeten gedaan worden. Door de kleine goedheid proberen we elkaar te steunen en nabij te zijn.
Enkele zusters zetten zich nog in voor pastorale taken op een parochie, voor concrete hulp aan armen en marginalen, voor een bezoekje aan zieken, ouderen en eenzamen.
Door onze belangstelling voor de inzet van het lekenpersoneel en het inrichten van een jaarlijkse ontmoetingsavond voor directies ondersteunen we onze vroegere instellingen in het onderwijs, zieken-, gehandicapten- en jeugdzorg.
Onze aandacht en financiële ondersteuning gaan ook uit naar onze vroegere missiesposten in Congo, Zuid-Afrika en Kameroen.
We zijn ervan overtuigd dat het ‘kleine’ wat we nu doen evenwaardig is aan het ‘grote’ van toen. Ria Grommen formuleerde het zo typerend: “We gaan van de centrale plaats naar de grens, als supporter”.
De zorg voor onze hulpbehoevende medezusters zien we als een belangrijk deel van onze apostolische inzet. In samenwerking met toegewijde leken en vrijwilligers bouwen we steeds verder aan een warme en veilige thuis waar onze bejaarde zusters door een goede omkadering van gebed, liturgie en zorg hun religieuze roeping verder heel intens kunnen beleven.
